Rybitwa białoczelna jest wielkości jerzyka (Apus apus). Rybitwa białoczelna to najmniejsza rybitwa w Polsce. Oprócz niewielkich rozmiarów, rybitwa białoczelna charakteryzuje się w upierzeniu lęgowym czarną głową z białym czołem i żółtym dziobem z czarną końcówką. Ma szeroki zasięg występowania, występując na obszarach przybrzeżnych Afryki, Europy, Azji i Australii, a także na wyspach Oceanu Spokojnego.

Rybitwa białoczelna jest bardzo małą rybitwą, najmniejszym gatunkiem z rodziny. Przeciętna dorosła rybitwa waży 45 gramów, ma 21-27 cm długości i rozpiętość skrzydeł 45 - 55 cm. Ma długie, wąskie skrzydła, bardzo szybkie uderzenia skrzydeł i długi, wąski dziób. Dorosłe ptaki w letnim upierzeniu mają żółty dziób z czarną końcówką, pomarańczowo-żółte nogi, czarną głowę i czarną maskę na oczy. Pomiędzy czarną głową a maską na oczy znajduje się wąski biały klin na czole.

W upierzeniu zimowym ma czarny dziób, mniej kolorowe nogi, a znaczna część czarnej maski na oczach znika wraz z przednią czarną częścią głowy, dzięki czemu jego twarz jest znacznie bielsza w upierzeniu zimowym.

Rybitwa białoczelna rozmnaża się w Afryce, Europie, Azji, Australii i na wyspach Pacyfiku. Większość światowej populacji jest wędrowna. Rybitwa białoczelna dzieli się na cztery do sześciu podgatunków o następującym rozmieszczeniu:[4]

Rybitwa białoczelna żyje na piaszczystych plażach i brzegach dużych rzek. Gniazdo składa się z małej dziury w ziemi. Rybitwa białoczelna występuje w Polsce na wybrzeżu Bałtyku, nad brzegami rzek oraz zalanymi wyrobiskami żwirowymi.

Wielkość rybitwy białoczelnej

Długość ciała rybitwy białoczelnej od 21 do 27 cm.

Rozpiętość skrzydeł rybitwy białoczelnej od 45 do 55 cm.

Masa ciała rybitwy białoczelnej od 40 do 60 g.

Ile jaj skalda ?

Rybitwa białoczelna składa 2 – 3 jaj. Jaja są kremowe w plamki gęste i ciemne.

Co je rybitwa białoczelna?

Rybitwa białoczelna żywi się rybami o wielkości do 6 cm oraz lądowymi i wodnymi bezkręgowcami oraz owadami.

Rybitwa białoczelna ciekawostki

Populacja rybitwy białoczelnej w Polsce wynosi od 800 do 1 000 par lęgowych.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/