Ptak żuraw zwyczajny

Żuraw jest większy od bociana. Bocian ma średnio 107 cm, żuraw - od 95 do 120 cm długości, przy rozpiętości skrzydeł od 1,8 do 2,0 metrów. Upierzenie żurawia jest przeważnie jasnoniebiesko-szare z rdzawymi plamami na grzbiecie. Tył głowy jest biały; gardło jest czarne. Na szczycie głowy znajduje się czarny obszar z ciemnoczerwonym grzebieniem.

Żuraw zamieszkuje całą Skandynawię i Finlandię. W Europie Środkowej występuje w Polsce i Czechach, a także w północnych i wschodnich Niemczech. W Europie Wschodniej żuraw jest pospolity w krajach bałtyckich - Litwie, Łotwie i Estonii, na Białorusi i w północnej Ukrainie. Żuraw rozmnaża się na dużym obszarze rozciągającym się od zachodniej Europy do głębokiej środkowej i wschodniej Azji.

Żuraw określany jest również jako żuraw europejski lub euroazjatycki. Żuraw lęgnie się na torfowiskach i jest obserwowany głównie jako migrant. Jego preferowane siedliska to nizinne tereny podmokłe, takie jak torfowiska i torfowiska wysokie, lasy bagienne, obrzeża jezior, podmokłe łąki i bagna. Aby zdobyć pożywienie, zwierzęta trafiają na ekstensywnie prowadzone uprawy rolne, takie jak łąki i pola uprawne, obrzeża pól. Żurawie to aktywne ptaki, które rzucają się w oczy dzięki zalotom i tańcom. Następnie głośno wołają do siebie.

W sezonie lęgowym żurawie wykonują spektakularny taniec godowy na wybranych arenach. Następnie większość z nich przenosi się na północ do miejsca gniazdowania, które często znajduje się na opuszczonych obszarach. Gniazdo jest umieszczane bezpośrednio na ziemi i składa się z mchu i gałązek. Samica żurawia składa zwykle dwa jaja, rzadziej jedno lub trzy.

Żuraw jest wszystkożerny. Dominuje pokarm wegetariański, zwłaszcza poza sezonem lęgowym. Jednak w okresie lęgowym ważną część ich diety stanowi pokarm zwierzęcy, taki jak robaki, ślimaki, owady, żaby, węże, jaszczurki, ryby i gryzonie.

Żuraw to duży ptak o charakterystycznym głosie. Przylatuje wiosną, ma spektakularny pokaz i w niektórych miejscach gromadzi się w dużych stadach. Wszystko to doprowadziło do tego, że żuraw jest rozpoznawalnym ptakiem i dlatego pojawia się w wielu mitach, opowieściach ludowych i jako symbol. Nie zawsze jest możliwe ustalenie z całą pewnością, czy historie o żurawiach rzeczywiście odnoszą się do tego gatunku, ponieważ są one mylone z bocianami, czaplami i innymi gatunkami żurawi.

Dłuższe dystanse żuraw pokonuje się w locie szybowcowym, krótkie również w locie wiosłowym. Żurawie są wytrwałymi lotnikami i mogą pokonać nawet 2000 kilometrów non-stop, choć krótsze dzienne dystanse od 10 do 100 km są raczej regułą.

Samiec i samica żurawia są trudne do rozróżnienia zewnętrznie.

Żuraw zwyczajny należy do grupy szarych ptaków w Polsce.

Wielkość żurawia zwyczajnego

Długość ciała żurawia od 95 do 120 cm.

Rozpiętość skrzydeł żurawia od 180 do 200 cm.

Waga żurawia od 5100 do 6100 g samce, samice od 4500 do 5900 g.

Co je żuraw?

Żurawie są wszystkożercami. Odżywiają się głównie pokarmem zwierzęcym, takim jak duże owady, robaki, ssaki, żaby, małe ryby, ślimaki i płazy. Gdy lądują w czasie migracji  na terenach ornych, zjadają pozostawione na polach ziarna kukurydzy, zboża i ziemniaki, a czasem żołędzie.

Ile jaj składa żuraw?

Żuraw składa przeważnie 2 jaja. Są one brunatnawe lub zielonawe.

Ciekawostki o żurawiu

W czasach starożytnych mówiono, że mięso żurawia jest dobre dla zdrowia, a w średniowieczu jego mięso było cenionym i drogim przysmakiem.

Zabawnym faktem jest to, że żurawina nosi nazwę od żurawia. W rzeczywistości żuraw amerykański lubi jeść żurawinę i stąd wzięła się jego nazwa.

Ciekawostką jest fakt, że żurawie mają dwa różne kolory oczu, czerwony lub żółty, bez związku z innymi cechami.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/