Dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony to zielony ptak z czerwoną głową. Dzięcioł zielony jest w dużej mierze osiadły, odbywający jedynie krótkie wędrówki. Zimą bywa, że wędruje dalej i często pojawia się w ogrodach w poszukiwaniu pożywienia.

Dzięcioł zielony to licznie i szeroko rozpowszechniony ptak rezydent w większości Europy i w dalekiej zachodniej Azji. Dzięcioła zielonego można łatwo rozpoznać po zielonym upierzeniu, czarno-czerwonych znakach na głowie i typowym, głośnym zawołaniu. Dzięcioł zielony żywi się głównie mrówkami, których szuka głównie na ziemi. W przeciwieństwie do wielu innych gatunków dzięciołów, dzięcioł zielony tylko sporadycznie stuka dziobem w drzewa.

Upierzenie jest oliwkowozielone na szyi i górnej części ciała, żółte na grzbiecie i jasnoszare na spodzie. Kolor skrzydeł zmienia się z oliwkowozielonego i żółtawego na górnej powierzchni wewnętrznych piór skrzydła na czarny z dużymi białymi plamami na zewnętrznych piórach. Czerwona osłona głowy biegnie od czoła do tyłu szyi.

Jak większość europejskich dzięciołów, dzięcioł zielony jest dymorficzny płciowo, choć różnice między płciami są stosunkowo niewielkie.

Palce dzięcioła zielonego są ułożone jak u wielu dzięciołów: dwa palce skierowane są do przodu, a dwa do tyłu. Place, wraz ze sztywnymi piórami ogona, zapewniają dobry chwyt i oparcie, gdy dzięcioł zielony trzyma się pionowo pnia. Jednak jego dziób jest stosunkowo słaby jak na dzięcioła i nadaje się tylko do miękkiego drewna. Dzięcioł zielony jest bardziej przystosowany do żerowania na ziemi niż większość innych dzięciołów.

Dzięcioł zielony ma falisty lot, w którym na przemian trzy do czterech uderzeń skrzydłami wykonuje krótki lot ślizgowy ze złożonymi skrzydłami. W porównaniu z większością innych dzięciołów, dzięcioł zielony spędza dużo czasu na ziemi i porusza się tu znacznie zręczniej. Pokonuje odległości do trzech metrów w skokach o długości ponad 25 centymetrów każdy.

Dzięcioł zielony szuka pożywienia prawie wyłącznie na ziemi i dlatego znacznie rzadziej niż większość dzięciołów dziobie drzewa. Żywi się głównie mrówkami i ich larwami, które żyją w ziemi i jest w tym najbardziej wyspecjalizowany wśród środkowoeuropejskich dzięciołów.

Dzięcioł zielony zamieszkuje duże obszary Europy i Bliskiego Wschodu. Występuje od południowej Skandynawii i Wielkiej Brytanii przez większość kontynentalnej Europy do regionu śródziemnomorskiego, a na południowym wschodzie do Kaukazu, Turkmenistanu i północnego Iranu.

Dzięcioł zielony należy do grupy zielonych ptaków w Polsce.

Wielkość dzięcioła zielonego

Długość ciała dzięcioła zielonego od 30 do 36 cm.

Rozpiętość skrzydeł dzięcioła zielonego od 45 do 51 cm.

Waga dzięcioła zielonego od 138 do 250 g.

Co je dzięcioł zielony?

Dzięcioł zielony je mrówki i ich larwy. Czasami dzięcioł zielony żywi się innymi stawonogami, ale rzadko innymi gatunkami bezkręgowców. Czasami poluje również na małe gady. Czasami dzięcioł zielony uzupełnia swoją dietę jagodami, np. dzikimi jagodami jarzębiny, oraz owocami, np. wiśniami, jabłkami i winogronami. Zimą dzięcioł zielony kopie tunele w śniegu, aby dotrzeć do kopców mrowisk.

Ile jaj składa dzięcioł zielony

Dzięcioł zielony składa 3 – 5 jaj. Jaj są silnie wydłużone, białe lub kremowe o lekko różowym odcieniu.

Ptak podobny do dzięcioła zielonego to samica wilgi

Ptak podobny do dzięcioła zielonego to samica wilgi (Oriolus oriolus). Samica wilgi jest również zielono ubarwiona, ale jest smuklejsza i mniejsza, ma węższe skrzydła i dłuższy ogon niż dzięcioł zielony.

Ptak podobny do dzięcioła zielonego to dzięcioł zielonosiwy

Ptak podobny do dzięcioła zielonego to dzięcioł zielonosiwy (Picus canus). W przeciwieństwie jednak do dzięcioła zielonego, dzięcioł zielonosiwy ma szarą głowę, ciemnoczerwone oko i tylko wąski czarny pasek podbródkowy. Dzięcioł zielony, często określany zielony ptak z czerwoną głową, posiada właśnie czerwoną głowę, której brak u dzięcioł zielonosiwego.

Dzięcioł zielonosiwy mierzy około 28 cm, nieco mniejszy od dzięcioła zielonego. Dzięcioł zielonosiwy jest podobny do dzięcioła zielonego, z którym łatwo go pomylić. Dzięcioł zielonosiwy ma szarą głowę, a samiec ma małą ilość czerwonych piór głowie, właściwie tylko na czole, natomiast dzięcioł zielony (zarówno samiec jak i samica) to zielony ptak z czerwoną głową. Samica dzięcioł zielonosiwego w ogóle nie ma czerwonej głowy. Dzięcioł szary częściej śpiewa niż dzięcioł zielony.

Dzięcioł zielony ciekawostki

Dzięcioł zielony może wisieć praktycznie na wszystkim! Jeśli spędziłeś kilka godzin na obserwowaniu dzięciołów zielonych zajmujących się swoimi sprawami, to z pewnością jesteś świadomy jednej pewnej rzeczy: ten ptak wisi jak żaden inny. Potrafi przyczepić się do każdej powierzchni przy najmniejszym uchwycie, nierzadko można zobaczyć niektóre z bardziej pomysłowych dzięciołów zielonych spędzających czas zarówno na ceglanych ścianach, jak i na drzewach. To wszystko dzięki specjalnym stopom, oczywiście. Podobnie jak w przypadku innych gatunków dzięciołów, dwa przednie palce i dwa tylne czynią tę magię.

Język dzięcioła zielonego trzeba zobaczyć, żeby uwierzyć. Są ptaki z językami, a potem jest dzięcioł zielony. Dzięki tysiącom lat spędzonym na doskonaleniu techniki polowania na mrówki, dzięcioł zielony wyewoluował i jest posiadaczem 10-centymetrowego języka, który na końcu posiada kolce - język jest tak długi, że musi być zakręcony wokół czaszki.

Dzięcioł zielony ma wbudowany hełm, który jest niezbędny do jego przetrwania. Jeśli spędzasz większość czasu waląc w drzewa dziobem, wyobraź sobie, jak bardzo bolałaby cię głowa pod koniec dnia! Chociaż dzięcioł zielony jest przede wszystkim spektaklem żerującym na ziemi - jak powiedzieliśmy wcześniej, jego obsesją są mrówki, mrówki i jeszcze więcej mrówek! - nie oznacza to, że jest gorzej wyposażony niż inne gatunki dzięciołów. Aby poradzić sobie z próbami i trudnościami życia, dzięcioł zielony rozwinął czaszkę z własnym amortyzatorem w postaci poduszki chrzęstnej. W połączeniu z mięśniami, które w momencie uderzenia oddalają mózg od dzioba, dzięcioł zielony jest w stanie poradzić sobie z nadchodzącym dniem.

Dzięcioły zielone są aspołeczne. Chociaż dzięcioły zielone mogą łączyć się w pary na całe życie, poza sezonem lęgowym są aspołeczne i spędzają większość roku żyjąc samotnie. Dwie połówki pary mogą zimą grzędować w pobliżu siebie, ale nie przywrócą więzi parowej aż do marca. Łączą się w pary poprzez stosowanie głośnych rozmów i okres zalotów.

Największa populacja dzięciołów zielonych znajduje się w Europie Środkowej. Prawdopodobnie w wyniku spadku liczebności mrówek czerwonych (Solenopsis), dzięcioł rozszerzył swoją dietę o inne gatunki, takie jak hurtnice pospolite (Lasius niger). Dzięki temu jeszcze bardziej rozszerzył swój zasięg.

Dzięcioł zielony posiada 10-centymetrowy zakończony rogatym i kolczastym końcem język. Łapie nim mrówki.

Dzięcioł zielony był wybrany na "Ptaka Roku 2014" w Niemczech.

Populacja dzięcioła zielonego w Polsce to 15 000–26 000 par.

Dzięcioł zielony to ptak z czerwoną głową. Czerwona głowa wyróżnia dzięcioła zielonego spośród innych dzięciołów.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/