Bażant

Bażant to gatunek ptaka z rzędu ptaków kurowatych.

Samiec bażanta jest znacznie bardziej rzucający się w oczy niż samica. Dorosłe samce mają kasztanowe upierzenie ze złotobrązowymi, czarnymi i jasnoniebieskimi oznaczeniami. Samiec ma również długi, złotobrązowy ogon z czarnymi paskami. Dolna część grzbietu zmienia się od kasztanowego, do jasnoniebieskiego i fioletowego, a brzuch jest złoto-kasztanowy z ciemnymi plamami. Pióra pokrywowe są ciemnokasztanowe. Głowa i szyja bażanta są ciemnozielone z opalizującym ciemnoniebieskim odcieniem. Zielonoszara błyszcząca plama pokrywa wierzch głowy i zwęża się do punktu na szyi, szyja jest otoczona białym pasem. Na głowie znajdują się czerwone watki i zielono zakończone "uszy". Mocny dziób jest białawy, oczy złote, a nogi ciemnoszare. Samice mają brązowe upierzenie, które zapewnia im kamuflaż.

Bażanty są bardzo rozpowszechnione w Europie. Jedynie nie występują w Portugalii i Norwegii ich.

Bażant został naturalizowany w Europie, USA i innych częściach świata, głównie w celach łowieckich, ale stabilna populacja może być zazwyczaj utrzymana w dłuższej perspektywie tylko poprzez środki zarządzania i uwolnienia. W południowej Europie gatunek ten został prawdopodobnie wprowadzony już w starożytności jako ptak ozdobny i ze względu na smaczne mięso, i utrzymywany zarówno na wolności, jak i w niewoli. Rzymianie prawdopodobnie zapewnili jej rozpowszechnienie w Europie Środkowej i Zachodniej.

Bażant zasiedla krajobrazy półotwarte, skąpe lasy z podszytem lub trzcinowiskami, które zapewniają dobrą osłonę i otwarte tereny do żerowania. W Europie często spotykany jest w krajobrazach uprawnych. Żywi się głównie pokarmem roślinnym, takim jak nasiona i jagody, ale lubi też owady i inne małe zwierzęta.

Nazwa łacińska bażanta

Nazwa rodzajowa bażanta Phasianus colchicus) pochodzi od łacińskiego phasianus, od miasta Phasis, dzisiejszego Poti w Gruzji nad Morzem Czarnym. Nazwa gatunkowa colchicus oznacza po łacinie "z Kolchidy" też miasta w Gruzji, w pobliżu Morza Czarnego, gdzie Europejczycy po raz pierwszy dowiedzieli się o bażantach i z którego ten egzotyk został sprowadzony.

Wielkość bażanta

Długość ciała samca bażanta od 75 do 89 cm.

Długość ciała samicy bażanta od 53 do 62 cm.

Rozpiętość skrzydeł bażanta od 70 do 90 cm.

Masa ciała samca bażanta od 770 do 1990 g.

Masa ciała samicy bażanta od 545 do 1 453 g.

Ogon samca bażanta ma długość od 42,5 do 59 cm.

Ogon samicy bażanta ma długość od 29 do 31 cm.

Ile jaj skalda bażant?

Bażant składa od 8 do 14 jaj. Jaja są oliwkowo-brązowe, niekiedy zielonkawe.

Co je bażant?

Bażant je głównie rośliny, takie jak nasiona i jagody, ale lubi też owady i inne małe zwierzęta.

Ptak podobny do bażanta to lirogon wspaniały

Ptak podobny do bażanta to lirogon wspaniały (Menura novaehollandiae). Niestety nie możemy go spotkać w Polsce, ponieważ lirogon wspaniały żyje we wschodniej Australii, w górzystych lasach tego obszaru Australii. Lirogon wspaniały jest podobny do bażanta zarówno pod względem wyglądu jak i zachowania. Lirogon wspaniały świetnie biega jak na ptaka, za to słabo lata. Samiec lirogona wspaniałego ma piękny, długi ozdobny ogon. Obie płcie są brązowe. Bażanty są ok. 30% większe niż lirogony wspaniałe. Lirogon wspaniały to australijski ptak podobny do bażanta. 

Bażant ciekawostki

Populacja bażanta w Polsce to 340 000–420 000.

Bażant jako gatunek egzotyczny w Europie. Bażant został wprowadzony do Europy prawdopodobnie przez Rzymian. Od czasów kolonialnych sprowadzano inne gatunki bażantów, które mieszały się z istniejącą populacją. Bażant jest więc również uważany za gatunek egzotyczny.

W rejonie Kaukazu i Morza Kaspijskiego bażant występuje w nielicznych lasach z gęstym podszyciem jeżyn, w lasach galeriowych i łęgowych, w drzewostanach trzcinowych lub wierzbowych oraz w bagiennych zaroślach.

Bażanty są terytorialne w sezonie lęgowym, w miesiącach zimowych żyją w mniejszych lub większych grupach, często składających się tylko z ptaków tej samej płci. Grupy samic liczą od 10 do 30, rzadko do 100 osobników.

Wielkość terytorium bażanta waha się od 12 do 45 ha i może się jeszcze bardzo zmieniać w ciągu sezonu lęgowego.

Gniazdo bażantów składa się z płytkiego zagłębienia o średnicy 12-27 cm i głębokości 2-12 cm. To albo już tam jest, albo jest wykopane lub uformowane przez samicę i wyłożone nielicznymi łodygami, korzeniami lub chrustem. Zwykle znajduje się na ziemi i jest dobrze osłonięte przez warstwę ziół lub niższą warstwę krzewów. Gniazda często budowane są na skraju zarośli lub żywopłotów, a nierzadko znajdują się wśród trawiastych krzaków. Niektóre gniazda bażantów znajdują się również wyniesione na belach siana lub spróchniałych wierzbach, a nawet w opuszczonych gniazdach gołębi, wron lub ptaków drapieżnych. Mogą one mieć wysokość nawet do 10 m.

Maksymalny wiek bażanta wolno żyjącego udowodniony znaleziskiem obrączkowym wynosił 7 lat i 7 miesięcy.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/