Czajka zwyczajna

Ptak czajka zwyczajna to gatunek wędrownego ptaka. Charakterystyczną cechą czajki jest długi, prosty, czarny dziób oraz krótki ogon i długie skrzydła. Dorosłe osobniki mają metalicznie zielone lub fioletowe pióra na grzbiecie i skrzydłach, białe pióra na brzuchu i piersi oraz czarne kantarki wokół oczu. Grzbiet czajki jest prosty i latem ciemnozielony z fioletowo-miedzianą poświatą, co dotyczy również wierzchu skrzydeł aż do czubka z białymi końcówkami. Zimą grzbiet jest bardziej zielony z żółtawymi brzegami piór. Zad jest biały, a na końcu ogona znajduje się czarna plama z białą obwódką. Czajka jest jeden z najpowszechniej występujących ptaków błotnych.

Przy długości ciała od 30 do 35 centymetrów czajka jest mniej więcej wielkości gołębia, a rozpiętość skrzydeł wynosi od 65 do 75 centymetrów.

Czajka jest ptakiem wędrownym, który zimuje w Europie południowej i na Bliskim Wschodzie, a latem gnieździ się w Europie, Azji i na Alasce. Często spotyka się go na łąkach, pastwiskach i polach uprawnych, gdzie szuka pożywienia w postaci robaków, mięczaków, owadów i innych małych bezkręgowców.

Czajki to zwierzęta stadne, często występują w dużych grupach. Podczas okresu godowego samce wykonują charakterystyczne loty w powietrzu, podczas których wydają głośne okrzyki. Gniazda budują na ziemi, w trawie lub na łąkach, zwykle w pobliżu wody. W zniesieniu znajduje się od 2 do 4 jaj, które wysiadywane są przez około 30 dni.

Wzdłuż boków czajka ma czarną obwódkę. Spód szerokich, zaokrąglonych skrzydeł jest częściowo biały. Na czubku skrzydło ma białą obwódkę. Od tego miejsca do trzeciej części skrzydła pióra są zabarwione na czarno. Brzuch jest biały z pomarańczową łatą pod ogonem. Górna część pokryw ogonowych jest również pomarańczowa; podczas drapania gniazda plama ta jest wyraźnie widoczna.

Czajka charakteryzuje się szerokimi skrzydłami i stosunkowo wolnym, klapowym lotem. Lot czajki jest charakterystyczny i niepowtarzalny: czajki lecą luźnymi, niespiesznymi uderzeniami skrzydeł, same skrzydła są wyraźnie szerokie i łopatkowato zaokrąglone. Czarny wierzch i czarno-biały spód migający w locie pozwalają na rozpoznanie lecących czajek z dużej odległości.

Czajka to znany w Europie i Azji ptak łąkowy. Pierwotnie czajki gnieździły się na trawiastych stepach w umiarkowanej Europie i Azji. Ludzie coraz częściej wykorzystywali te obszary do hodowli zwierząt gospodarskich i uprawy roślin. Czajka jest jednym z gatunków, które zdołały przystosować się do zmieniającego się środowiska. Obecnie czajka lęgnie się na różnych dużych otwartych terenach wzdłuż wybrzeża i w głębi lądu, głównie na polach (kukurydzy), pastwiskach i łąkach.

Czajka zbiera się jesienią w duże grupy, aby migrować na ciepłe południe. W sytuacji zagrożenia czajka udaje, że ma złamane skrzydło, próbując w ten sposób zwabić z daleka od gniazda zbliżającą się łasicę, lisa.

Wielkość czajki zwyczajnej

Długość ciała czajki zwyczajnej od 30 do 35 cm

Rozpiętość skrzydeł czajki zwyczajnej od 65 do 85 cm.

Masa ciała czajki zwyczajnej od 130 do 330 g.

Ile jaj skalda czajka zwyczajna?

Czajka zwyczajna składa zwykle 4 jaj. Bardzo rzadko 3 lub 5. Jaj są brązowożółte z ciemniejszymi plamami.

Co je czajka zwyczajna?

Czajka je głównie czerwone dżdżownice. Zjada również różne owady, a także niedojrzałe nasiona.

Czajka zwyczajna ciekawostki

Populacja czajki zwyczajnej w Polsce 73 000–105 000.

Czajki to ptaki gniazdujące na ziemi; ich jaja były niegdyś uważane za przysmak, ale dziś nie można ich już zbierać, ponieważ populacja czajki jest zagrożona w skali globalnej.

W 2015 roku czajka została umieszczona na Międzynarodowej Czerwonej Liście Ptaków Zagrożonych.

Najważniejszym miejscem odpoczynku w południowo-wschodniej Europie jest Morze Wattowe, obszar na terenie Niemiec, Niderlandów oraz Danii.

W południowo-wschodniej Europie najważniejszym miejscem odpoczynku jest zatoka Karavasta, zatoka Morza Adriatyckiego wu wybrzeży Albanii, gdzie zimą przebywa ponad 20 tys. czajek.

Stwierdzono, że najstarsza czajka miała 18 lat.

Czajka była Ptakiem Roku w Norwegii w 1994 i 2012 roku.

Czajka była Ptakiem Roku w Niemczech w 1996 roku

Czajka była Ptakiem Roku w Estonii w 2001 roku.

Czajka była Ptakiem Roku na Białorusi w 2006 roku.

Czajka była Ptakiem Roku w Słowacji w 2010 roku.

Czajka była Ptakiem Roku w Szwajcarii w 2019 roku.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/