Cyranka zwyczajna jest nieco większa od cyraneczki (Anas crecca) ma długość od 37 do 41 centymetrów i rozpiętości skrzydeł od 58 do 65 centymetrów. Waży od 290 do 550 gramów. Cyranka zwyczajna ma stosunkowo długi dziób o długości od 7 do 11 cm i bardziej wydatny ogon niż na przykład cyraneczka, co nadaje jej nieco niski i wydłużony profil podczas pływania. Kolorystyka cyranki jest jasnoszara i brązowa. Głowa i szyja dorosłego samca cyranki są czerwono-brązowe z delikatną białą watą. Pierś jest pokryta ciemnobeżową watą z czerwonawym odcieniem. Boki ciała, brzuch i górne pokrywy skrzydłowe są jasnoniebiesko-szare. Lusterko skrzydeł jest szaro-zielone, ptak ma mocne białe linie brwi, które spotykają się z tyłu szyi.

Samica cyranki jest jaśniejsza i cętkowana w kolorze beżowym, szarym i białym. Grzbiet jest czarno-brązowy z rdzawo-szarymi krawędziami piór, brzuch jasny, szyja i głowa jasnobrązowo-szare. Górne pokrywy skrzydłowe są ciemnoszare i ma szarą plamę na skrzydle otoczoną białym paskiem z przodu i z tyłu. Ma jaśniejszy szary dziób niż samiec i mniej wyraźny jasny pasek na brwi oraz jasną plamkę nad mostkiem dzioba, co daje ciemny pasek biegnący przez oko.

Nawoływanie cyranki to charakterystyczny suchy pisk, zwykle porównywany do dźwięku przeciągania palcem po grzebieniu.

Cyranka zwyczajna to ptak wędrowny, rozmnaża się lokalnie w większości umiarkowanych i borealnych obszarów Palearktyki Zachodniej, od Europy Zachodniej po wschodnią Azję. W Europie cyranka zwyczajna rozmnaża się lokalnie w wielu krajach, aż do północnej części Morza Śródziemnego. [Zimuje w północnych obszarach tropikalnych Afryki Wschodniej i Zachodniej, w południowej Azji i Azji Południowo-Wschodniej.

W okresie lęgowym cyranka zwyczajna preferuje małe, bogate w składniki odżywcze, płytkie stawy i jeziora z dużą ilością roślinności pływającej oraz obfitą roślinnością nadbrzeżną na obszarach podmokłych zdominowanych przez trawy, takich jak łąki bagienne, zalane pola i płytkie bagna słodkowodne. [Zimą preferuje duże jeziora słodkowodne, czasem również słonawe, z dużą ilością roślinności pływającej i wynurzonej oraz obfitą roślinnością nadbrzeżną.

Poza sezonem lęgowym cyranka zwyczajna często przebywa w małych lub dużych stadach. Podczas migracji stada liczące kilkaset osobników nie są rzadkością, a stada liczące kilka tysięcy osobników nie są rzadkością na zimowiskach w Afryce i Azji.

W sezonie lęgowym cyranka zwyczajna jest wszystkożerna, ale jej główna dieta jest zwierzęca, składająca się z owadów i ich larw, skorupiaków, mięczaków, ale zjada również nasiona i rośliny wodne. Zimą żywi się głównie pokarmem wegetariańskim, w którym dominują nasiona roślin.

Wielkość cyranki zwyczajnej

Długość ciała cyranki od 36 do 41 cm.

Rozpiętość skrzydeł cyranki od 58 do 65 cm.

Masa ciała cyranki od 280 do 550 g.

Ile jaj skalda cyranka zwyczajna?

Cyranka zwyczajna składa od 6 do 12 jaj. Jaja są żółtawe lub brunatnawe.

Co je cyranka zwyczajna?

Cyranka zwyczajna żywi się roślinami wodnymi. Zarówno nasionami jak i częściami zielonymi. Zjada również drobne zwierzęta wodne, ryby oraz bezkręgowce.

Cyranka zwyczajna ciekawostki

Populacja cyranki w Polsce par lęgowych.

Nazwa naukowa cyranki - querquedula – jest uważana za nazwę dźwiękonaśladowczą i odnosi się do wiosennego nawoływania samca.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/