Kormoran to duży ptak wodny z rodziny kormoranów. Kormoran jest szeroko rozpowszechniony na całym świecie, głównie w rejonach przybrzeżnych i nad rzekami.

Kormorany występują w dużej części Europy, Azji i Afryki, a także Australii i Nowej Zelandii, Grenlandii oraz wschodnie wybrzeże Ameryki Północnej.

Kormoran osiąga długość ciała od 80 do 100 cm, a jego skrzydło rozpiętości wynosi około 130-160 cm. Kormoran posiada czarne, matowe upierzenie, charakterystyczną długa szyję i szersze niż u innych ptaków wodnych ciało. Na wierzchu głowy i szyi dorosłych kormoranów znajduje się biały pierścień, a u samców w okresie lęgowym tworzy się czarny kapturek. Nogi kormorana są ciemnobrązowe, a skrzydła wydłużone i spiczaste.

W upierzeniu podgatunku w Europie Środkowej, przeważa kolor czarny; w słońcu pióra błyszczą metalicznie zielono lub niebiesko. Pióra górnego skrzydła są w kolorze brązowym i mają błyszczące czarne krawędzie, co nadaje górnemu skrzydłu wygląd łusek. Korona i kark przeplatane są drobnymi białymi piórami. Z tyłu głowy znajduje się mop włosów, który tworzą około 4 cm długości, wystające pióra. Ptak jest prawie całkowicie czarny, ale z białym policzkiem i żółtą plamą w miejscu, gdzie przylega dziób. Dziób jest długi i ma haczykowate zakończenie.

Kolonie kormoranów pozostają zajęte do końca sierpnia. Lubi rozmnażać się w koloniach w pobliżu wody bogatej w ryby. Na wybrzeżu często poszukuje basenów wydmowych, słonych bagien i wysp. W głębi lądu przechodzi w lasy bagienne. Najchętniej gnieździ się na drzewach, ale czasami lęgnie się na ziemi lub w schronieniu trzcin.

Kormoran poluje na ryby nurkując, nurkowania inicjowane są zazwyczaj małym skokiem. Normalny czas trwania nurkowania to 15-60 s na głębokości zwykle 1-3 m, ale odnotowano przypadki do 16 m. Kormoran porusza się pod wodą za pomocą stóp, ryby chwyta haczykowatym dziobem.

Kormorany żyją w koloniach i żywią się rybami, których łapią pod wodą. Kiedy kormoran wynurza się z wody, jego skrzydła są mokre, ponieważ ptak musi zanurzać się całkowicie pod wodą, aby złapać ryby. Połknięcie zdobyczy niekiedy może być trudne ze względu na jej rozmiar, dlatego kormoran często łapie ryby i trzyma je w dziobie, aby je przepołowić lub zmiażdżyć.

Kormorany gniazdują na skałach, drzewach, budynkach lub na ziemi, tworząc gniazda z patyków, mchu i trawy. Składają 2-4 jaja, które wysiadywane są przez oboje rodziców przez około 4-5 tygodni.

Kormorany polują oportunistycznie na te ryby, które występują powszechnie i są najłatwiej dostępne; skład diety jest więc bardzo zróżnicowany w zależności od lokalnych warunków i pory roku.

Kormorany są przeważnie nieme z dala od miejsc lęgowych.

Kormoran, to czarny ptak są nieco mniejsze niż gęś.

Wielkość kormorana

Długość ciała kormorana od 80 do 100 cm

Rozpiętość skrzydeł kormorana od 130 do 160 cm.

Masa ciała kormorana od 1,6 do 3,6 kg.

Ile jaj skalda kormoran?

Kormoran składa 3 -4 jaja. Jaja są niebieskawe.

Co je kormoran?

Kormoran je żywe ryby, takie jak płoć, okoń, sandacz i węgorz. Kormoran zjada dziennie co najmniej 500 g. ryb. Może to wzrosnąć do 1000 g. na ptaka w sezonie lęgowym, jeśli jest opieka nad gniazdem z trzema półdorosłymi młodymi.

Kormoran ciekawostki

Populacja kormorana w Polsce to 25 800 27 100 par lęgowych.

Kormoran został wybrany w konkursie Ptak Roku 2010 w Niemczech.

Kormoran został wybrany w konkursie Ptak Roku 2010 w Austrii.

Kormoran potrafi zanurzać się na głębokość nawet 45 metrów i utrzymać pod wodą do 2 minut.

Kormorany w wyjątkowych przypadkach mogą osiągnąć wiek ponad 20 lat. Najstarszy odnotowany wiek kormorana to podobno ponad 27 lat.

Nazwa kormorana

Nazwa kormorana pochodzi od starofrancuskiego cormareng lub od jeszcze starszej formy corp mareng "kruk morski, kruk wodny" i ostatecznie sięga do późnołacińskiego corvus marinus o tym samym dosłownym znaczeniu. Składnik nazwy "kruk" można znaleźć również w jego nazwie naukowej: corax, podobnie jak corvus po łacinie, oznacza "kruk" i jest bezpośrednim zapożyczeniem ze starożytnego greckiego κόραξ. Phalacro (φαλακρός) jest również pochodzenia greckiego i oznacza "łysy",[3] co według niektórych ornitologów odnosi się do bladobiałych piór głowy. Możliwe jest jednak również, że nazwa ta pierwotnie odnosiła się do innego gatunku. Epitet gatunkowy carbo "węgiel" oznacza przeważnie czarne ubarwienie upierzenia.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/