Kraska to niebieski ptak wielkości sójki lub kawki. Kraska ma dużą głowę i duży dziób z haczykowatym wgłębieniem na końcu. Kraska zwyczajna, nazywana również kraską pospolitą lub siwką jest niepowtarzalna w swojej kolorystyce, mieszance braw rzadko spotykanych wśród ptaków występujących w Polsce: jasnego zielonkawo-niebieskiego, czerwonawo-brązowego i czarnego. Kraska zwyczajna w locie jest jeszcze bardziej uderzająca, ponieważ czarne pióra skrzydeł wyróżniają się na tle jasnego błękitu. Lata szybko i potężnie.

Kraska jest ptakiem wędrownym, który lęgnie się w północnej Afryce, południowej i południowo-wschodniej Europie, na Bliskim Wschodzie i na wschód do południowo-zachodniej Syberii i Azji Środkowej. Jego najbardziej wysunięte na północ stanowiska znajdują się w Zatoce Fińskiej i nad jeziorem Ładoga w Rosji. Kraska zimuje na większości obszaru Afryki Subsaharyjskiej, z przewagą we wschodniej Afryce. Kraska migruje na swoje zimowiska w sierpniu-wrześniu, czasem do października, a na tereny lęgowe powraca w kwietniu-maju.

Kraska dzieli się na dwa podgatunki, jeden o rozmieszczeniu od zachodu do północnego wschodu i jeden o rozmieszczeniu południowo-wschodnim:[4].

• Coracias garrulus garrulus - występuje na terenie od północnej Afryki i Europy po Iran i południowo-zachodnią Syberię,
• Coracias garrulus semenowi - rozmnaża się na terenie od Iraku po zachodni Xinjiang i południowy Kazachstan.

Kraska preferuje otwarte, suche, sawannowe i wrzosowiskowe siedliska z okazjonalnymi dużymi starymi drzewami. Lubi obfitość martwych drzew, które zapewniają siedlisko owadom, które są głównym jej pożywieniem. Kraska jest ptakiem dziennym. Posiada dwa wyraźne szczyty aktywności wczesnym rankiem i późnym popołudniem. Często przesiaduje przez długi czas na gałęzi lub linii energetycznej, szukając zdobyczy na ziemi.

Często zajmuje dziuple pozostawione przez dzięcioły. Gniazduje w dziuplach starych drzew, najlepiej dębu, osiki lub buka, ale także sosny, i składa od czterech do sześciu białych jaj.

Głównym pożywieniem są owady, ale zjada również gąsienice, robaki, małe żaby, a nawet myszy.

Światową populację kraski zwyczajnej szacuje się na 100 000-500 000 osobników, z których zdecydowana większość występuje w Europie, głównie na wschodzie. Największe populacje znajdują się w Rosji i Turcji.

Wielkość kraski zwyczajnej

Długość ciała kraski zwyczajnej ok. 32 cm.

Rozpiętość skrzydeł kraski zwyczajnej od 62 do 72 cm.

Masa ciała kraski zwyczajnej od 140 do 190 g.

Ile jaj skalda kraska zwyczajna?

Kraska zwyczajna składa 4 -5 jaj. Jaja są białe i błyszczące.

Co je kraska zwyczajna?

Kraska zwyczajna żywi się owadami prostoskrzydłymi, głównie pasikonikami, chrząszczami, zjada również dżdżownice oraz pająki.

Ptak podobny do kraski to sójka zwyczajna

Ptak podobny do kraski to sójka zwyczajna (Garrulus glandarius). Jest to porównanie na wyrost z uwagi na fakt, że kraska zwyczajna ma pióra niebiesko-zielono-turkusowe na całym ciele, podczas gdy sójka ma tylko niewielką liczbę niebieskich piór na skrzydłach. Z uwagi na bardzo zbliżone rozmiary, z dużej odległości ktoś mało doświadczony może pomylić oba gatunki ptaków.

Kraska zwyczajna ciekawostki

• Populacja kraski zwyczajnej w Polsce 25 do 47 par lęgowych.
• Kraski tworzą monogamiczne związki.
• Kraska w Polsce lęgnie się zazwyczaj w dziuplach, które zostały wykonane przez dzięcioła czarnego (Dryocopus martius) lub dzięcioła zielonego (Picus viridis).
• Jaskrawy ptak siwka to kraska.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/