Nurogęś to duży ptak z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Nurogęś występuje w Ameryce Północnej, północnej Europie i północnej Azji. Nurogęś to ptak większy od krzyżówki. Ptak ten występuje w głębokich i czystych wodach, gdzie umiejętnie nurkuje w poszukiwaniu ryb. Gniazduje w dziuplach drzew, ale także w norach. Poza sezonem lęgowym może tworzyć bardzo duże stada.

Nurogęś jest duży i długi, o długości 57-70 centymetrów, rozpiętości skrzydeł 82-97 centymetrów i wadze 1100-2000 gramów. Ma długą szyję, ale często chowa szyję podczas pływania, przez co wygląda jak ptak z krótką szyją.

W locie nurogęś bardziej przypomina perkoza niż inne kaczki z długą, wydłużoną szyją, prostym torem lotu i płytkimi, szybkimi uderzeniami skrzydeł.

Nurogęś ma dziób długi, wąski, okrągły, czerwony, a górna połowa dzioba ma zakrzywiony w dół czarny haczyk na końcu. Dziób ma blaszki w postaci zębów piły, które, przynajmniej w górnej szczęce, są skierowane do tyłu. Dziób nurogęsi to bardzo silny narząd chwytny odpowiedni do chwytania i trzymania małych ryb.

Dorosły samiec nurogęsi ma ciemnozieloną głowę, czarny grzbiet i prawie białe skrzydła. Dolne części ciała są białe, a zimą i wczesną wiosną przybierają kolor łososiowo-różowy. Dorosła samica nurogęsi ma czerwonawo-brązową głowę, biały podbródek, popielato-szare górne partie ciała i białe dolne partie ciała. Pióra szyi są mniej lub bardziej wydłużone, a samica ma znacznie dłuższą szyję niż samiec. Młode nurogęsi są podobne do samic, ale mają mniejszy kark i jasne oznaczenia na twarzy.

Samiec nurogęsi wydaje stłumione, dzwoniące "kerr kerr". Samica wydaje ostre "kar" podczas zalotów.

Nurogęś występuje na półkuli północnej, głównie na obszarze między 50. a 70. równoleżnikiem. Lęgnie się w północnej Europie od Islandii i Wielkiej Brytanii na wschód przez Skandynawię i kraje bałtyckie, w Azji Środkowej na wschód do Japonii. Lęgnie się również w najbardziej wysuniętych na północ częściach Ameryki Północnej. Istnieją również populacje lęgowe dalej na południe; w Europie, takie jak Francja i obszar wokół Albanii, Macedonii Północnej i Grecji, w Azji Środkowej; wzdłuż Himalajów.

Większość światowej populacji nurogęsi jest wędrowna, ale istnieją obszary, na których występują one przez cały rok. Zobacz mapę rozmieszczenia.

Nurogęś spędza czas zarówno w wodach słodkich, jak i słonych. W sezonie lęgowym żyją w parach, a w innych okresach w stadach. Gniazdo jest często umieszczane w zagłębieniach drzew, a samica składa zwykle od siedmiu do ośmiu żółtawych jaj.

Jesienią duże stada nurogęsi często gromadzą się i angażują w rodzaj wspólnego łowienia ryb. Wszystkie ptaki tworzą linię równoległą do brzegu i płyną w głąb lądu, nieustannie nurkując i machając skrzydłami. W ten sposób przepędzają małe ryby przed sobą, aby złapać je blisko brzegu.

Wielkość nurogęsi

Długość ciała nurogęsi od 57 do 70 cm.

Rozpiętość skrzydeł nurogęsi od 82 do 97 cm.

Masa ciała nurogęsi od 1100 do 2000 g.

Ile jaj skalda nurogęś?

Nurogęś składa od 6 do 17 jaj. Jaja są od koloru blado-cielistego po kolor kości słoniowej.

Co je nurogęś?

Nurogęś żywi się drobnymi rybami zarówno słodkowodnymi jak i morskimi.

Ptak podobny do nurogęsi to szlachara

Ptak podobny do nurogęsi to szlachara (Mergus serrator). Szlachar jest bardziej smukły, ma węższy dziób, wyraźniejszy kark i węższą szyję. Samiec szlachara ma ciemną pierś, czarne pole na boku z białymi plamami i mniej bieli na skrzydle. Samica szlachara nie ma ostrej granicy między brązową głową a szarym ciałem.

Nurogęś ciekawostki

• Populacja nurogęsi w Polsce wynosi od 1500 do 2000 par lęgowych.
• Populacja nurogęsi na świecie szacowana jest na 1,7–2,4 miliona osobników.
• Nurogęś to ptak z zakrzywionym w dół czarnym haczykiem na końcu dzioba.
• Na niektórych obszarach, samce mogą rozwinąć charakterystyczne żółte upierzenie zimą w wyniku jedzenia granulatu paszowego przeznaczonego dla łososia hodowlanego. Granulki te zawierają barwniki, które sprawiają, że mięso łososia staje się czerwone.
• Szczupaki oraz kuny są naturalnymi drapieżcami, którzy zajadają małe nurogęsi.
• Cichy zabójca – Nurogęś zręcznie monitoruje to co dzieje się pod wodą, z gracją pływając z zanurzoną głową. Bez wysiłku schodzi na większe głębokości w razie potrzeby, zwykle nurkując do 3 m, ale jest w stanie osiągnąć imponujące głębokości do 30 m. Nurogęś może przebywać pod wodą do 2 minut.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/