Dubelt ma 27-29 cm długości, rozpiętość skrzydeł 42-46 cm i wagę 140-250 gramów. Dubelt ma brązowe, nakrapiane upierzenie z jaśniejszym, poprzecznym spodem skrzydeł, co odróżnia go od kszyk, bekas kszyk (Gallinago gallinago), który ma biały, nienakrapiany brzuch.

Dubelt jest nieco większy i mocniej zbudowany niż bekas kszyk, ma mocniejszy, krótszy dziób. Ze względu na białe końcówki na ramionach i pokrywach skrzydeł, tworzą się podwójne białe paski na skrzydłach i białe zewnętrzne końcówki ogona, które w locie nadają mu wyraźne białe trójkątne boki ogona. Ciemniejsza linia biegnie od dzioba do oka. Samica i samiec mają zasadniczo taki sam wygląd, jednak samice są średnio nieco większe. Młode osobniki są podobne do dorosłych, ale różnią się mniejszą ilością bieli na ogonie i bardziej rozproszonymi pasami na skrzydłach.

Zawołanie dubelta słyszane o zmierzchu jest zwykle porównywane do dźwięku odbijających się piłeczek pingpongowych, które następnie przechodzi w małe ptasie ćwierkanie. Zawołanie może być słyszalne w odległości do 200 metrów.

Dubelt jest ptakiem wędrownym, który gniazduje w strefie lasów iglastych Eurazji od Norwegii na wschód do Jeniseju w Rosji. W Skandynawii lęgnie się tylko w górach. W Polsce, krajach bałtyckich, na Ukrainie, Białorusi i w Rosji nadal występują lęgowe dubelty na nizinach. W Europie Środkowej lęgnie się tylko sporadycznie. W Afryce zimuje w Liberii, Ghanie, Nigerii, Etiopii, Gabonie, Angoli, Zambii, Malawi, Namibii, Zimbabwe i RPA.

Dubelt gniazduje na wilgotnych torfowiskach, w dolinach rzecznych i nagich płatach lasów iglastych, w górach i na nizinach. Jego miejsca lęgowe prawie zawsze znajdują się na tak zwanych torfowiskach zalewowych, które są pochyłymi terenami podmokłymi, gdzie woda jest stale uzupełniana z wyżej położonego terenu. Miejsca te znajdują się blisko linii drzew.

Ponieważ dieta dubelta składa się głównie z dżdżownic, toki znajdują się tam, gdzie gleba jest optymalna dla dżdżownic. Oznacza to, że gleba powinna być dość porowata, wilgotna i mieć zasadowe pH. W rezultacie miejsca toków często znajdują się tam, gdzie skała składa się z materiału alkalicznego, takiego jak wapień.

Dubelt ma zachowanie tokowe, które przejawia się w tokowisku, grze godowej, która odbywa się na arenach, gdzie samce gromadzą się, aby grać, a samice przychodzą tylko po to, aby kopulować. Toki odbywa się o zmierzchu i w nocy, kiedy do 35 samców broni swoich terytoriów na obszarze około 100 metrów kwadratowych. Podczas zalotów dubelt przyjmuje maksymalnie pionową postawę z wypiętą klatką piersiową, wystającym ogonem i emituje specjalne wezwanie zalotów. Rezultatem toków jest to, że niektóre samce mogą kopulować z kilkoma samicami, podczas gdy inne samce nie mogą kopulować w ogóle. Wezwania zalotów z dubelta są słyszalne tylko kilkaset metrów w dobrych warunkach i przy wysokiej aktywności.

W sezonie lęgowym samce gromadzą się na tradycyjnych gniazdach, aby bawić się i bronić swojej gromady przed innymi samcami. Podczas gry przyjmują specjalną postawę i wykonują swoje nawoływania. Zwycięzca może kopulować z kilkoma samicami. Następnie samica składa 3-4 jaja i samotnie opiekuje się młodymi.

Wielkość dubelta

Długość ciała dubelta od 27 do 29 cm.

Rozpiętość skrzydeł dubelta od 42 do 46 cm.

Masa ciała dubelta od 140 do 250 g.

Ile jaj skalda dubelt?

Dubelt składa 3-4 jaja.

Co je dubelt?

Dubelt żywi się głównie dżdżownicami, ale także owadami i w mniejszym stopniu roślinami, które wyskubuje z miękkiego błota.

Ptak podobny do dubelta to słonka

Ptak podobny do dubelta to słonka (Scolopax rusticola). Słonka jest większa niż dubelt.

Ptak podobny do dubelta to bekas kszyk

Ptak podobny do dubelta to bekas kszyk (Gallinago gallinago). Dubelt ma brązowe, nakrapiane upierzenie z jaśniejszym, poprzecznym spodem skrzydeł, co odróżnia go od bekasa kszyka, który ma biały, nienakrapiany brzuch. Dubelt jest trochę większy niż bekas kszyk. Dubelt ma inny, prosty lot niż bekas kszyk, który po poderwaniu się z ziemi leci zygzakiem.

Dubelt ciekawostki

Populacja dubelta w Polsce par lęgowych.

Dubelt jest pod ścisłą ochroną. Kiedyś był bardzo łatwy do zastrzelenia, ponieważ dubelt leci dość wolno i prosto przed siebie.

Populację syberyjską i północnoeuropejską na 450 000-1 000 000 par lęgowych.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/