Informacje o Gęsi krótkodziobej

Gęś krótkodzioba (Anser brachyrhynchus) to średniej wielkości gęś wędrowna z rodziny kaczkowatych. Charakteryzuje się stosunkowo krótkim dziobem, od którego pochodzi jej nazwa. Upierzenie gęsi krótkodziobej jest szaro-brązowe, z jaśniejszym brzuchem i białą obrączką u nasady ogona. Nogi mają charakterystyczny różowy kolor, a dziób, choć niewielki, jest również różowawy z czarnym zakończeniem.

Jest blisko spokrewniona z gęsią zbożową, ale różni się od niej krótszym dziobem, bardziej zwartą sylwetką i inną tonacją odgłosów. Gęś krótkodzioba jest ptakiem towarzyskim, często tworzy duże stada podczas migracji i na zimowiskach.

Gęś krótkodzioba – pożywienie, tryb życia

Gęś krótkodzioba jest roślinożerna. Jej dieta składa się głównie z traw, turzyc, mchów i porostów, które znajdują na terenach tundry, gdzie gniazdują. W okresie migracji oraz na zimowiskach chętnie żeruje na polach uprawnych, zjadając resztki zbóż oraz zielone części roślin. W poszukiwaniu pożywienia potrafi przemieszczać się na znaczne odległości.

To ptak bardzo ostrożny i czujny. Gęsi krótkodziobe zwykle poruszają się w stadach, które mogą liczyć setki, a nawet tysiące osobników. W locie tworzą charakterystyczne klucze, co pozwala im na efektywne pokonywanie długich dystansów podczas wędrówek.

Gęś krótkodzioba – dymorfizm płciowy, zwyczaje godowe

Dymorfizm płciowy u gęsi krótkodziobej jest słabo zaznaczony. Samce i samice wyglądają bardzo podobnie, choć samce mogą być nieco większe. Okres lęgowy rozpoczyna się w maju lub czerwcu, gdy ptaki powracają na tereny lęgowe po zimowaniu.

Gniazdo budowane jest na ziemi, w osłoniętym miejscu, często w pobliżu wód. Samica składa od 3 do 5 jaj, które wysiaduje przez około 25 dni. W tym czasie samiec pozostaje w pobliżu i pilnuje gniazda. Po wykluciu się młodych oboje rodzice opiekują się nimi, prowadząc je do miejsc bogatych w pożywienie. Młode uzyskują zdolność do lotu po około 6 tygodniach.

Występowanie Gęsi krótkodziobej

Gęś krótkodzioba gniazduje na terenach arktycznych, głównie na Islandii, w Svalbardzie i wschodniej Grenlandii. Na zimowiska przemieszcza się do Europy Zachodniej, głównie do Wielkiej Brytanii, Holandii i Danii. W Polsce jest rzadkim gościem, najczęściej spotykanym podczas przelotów jesienią i wiosną.

Podczas migracji można ją zaobserwować na terenach podmokłych, w dolinach rzecznych oraz na polach, gdzie odpoczywa i żeruje. Ze względu na swoje wędrowne zachowania, trasy migracyjne są kluczowe dla ochrony tego gatunku.

Gęś krótkodzioba – ciekawostki

• Gęś krótkodzioba jest jednym z najbardziej wytrzymałych ptaków wędrownych – pokonuje ogromne dystanse między miejscami lęgowymi a zimowiskami.
• Jej odgłosy są bardziej donośne i wyższe w tonie niż u gęsi zbożowej.
• Gęsi krótkodziobe często zimują w tych samych miejscach, wracając co roku na znane sobie tereny.
• Mimo że gniazdują w surowym klimacie Arktyki, ich populacja jest względnie stabilna, choć zmiany klimatyczne mogą mieć wpływ na ich przyszłość.