Szpak

Szpaki mają błyszczące czarne pióra z opalizującymi oznaczeniami, które w świetle słonecznym mienią się na niebiesko i zielono. W chłodniejszych miesiącach są również pokryte małymi białymi plamkami. Całe ciało szpaka wydaje się jasno nakrapiane. Pióra skrzydeł i sterówek są czarno-brązowe z jasnobrązowymi frędzlami, pióra ramion również mają szeroką, błyszczącą, metaliczną frędzlę. Upierzenie szpaka powstaje na wiosnę poprzez ścieranie jasnych plam upierzenia ciała, ciało jest wtedy czarniawe i błyszczące metalicznie. Dziób jest żółty w upierzeniu i czarniawy w upierzeniu. Nogi szpaka są czerwono-brązowe, tęczówka oczu jest ciemnobrązowa.

Płcie różnią się tylko nieznacznie, samice są nieco mniej intensywnie błyszczące metalicznie niż samce, a wzór kropek na ciele jest zwykle wyraźniej zachowany u samic w upierzeniu.

W Europie szpak jest szeroko rozpowszechniony, nie występuje jedynie w głębi dużych zamkniętych obszarów leśnych, na całkowicie wykarczowanych terenach rolniczych i na wysokościach powyżej około 1500 metrów.

Szpak tworzy gniazda przede wszystkim w dziuplach drzew, ale także szczelinach skalnych, a na terenach miejskich skrzynkach lęgowych i dziuplach we wszelkiego rodzaju budynkach.

Szpaki przez cały rok przemieszczają się w grupach, a czasem w ogromnych stadach. Szpak jest terytorialny tylko w miejscu lęgowym, zwykle broni niewielkiego promienia do ok. 10 m wokół jamy lęgowej.

Szpak jest troszeczkę mniejszy od kosa.

Liczebność szpaków w Polsce szacuje się 2 000 000–2 500 000

Co je szpak?

Szpak jest wszystkożerny, ale jego dieta zmienia się sezonowo. Szpak je wszystko, ale głównie bezkręgowce owady, ale także dżdżownice i małe ślimaki. Szpak zbiera żywność głównie na ziemi. W przeciwieństwie do kosa, szpak porusza się po ziemi raczej krokiem kroczącym niż podskakującym. Często żeruje w bliskim kontakcie z pasącymi się ssakami. Szpak poszukuje pożywienia w wyższej roślinności, gdzie zbiera gąsienice i inne bezkręgowce lub dziobie owoce. Szpak je również w locie w przypadku masowego występowania owadów.

Długość życia szpaka

Najwyższy jak dotąd wiek szpaka zaobrączkowanego odnotowano w Danii, gdy znaleziono go martwego - 21 lat i 11 miesięcy

Wielkość szpaka

Długość ciała szpaka 19 – 22 cm.

Masa ciała szpaka 55 – 100 gramów.

Liczba jaj w gnieździe szpaka

Szpak składa 3 -8 jaj.

Liczba lęgów szpaka

Jeden lęg w Polsce.

Ptak podobny do szpaka to kos

Ptak podobny do szpaka to kos (Turdus merula). Kos jest odrobinę większy oraz ma dłuższy ogon niż szpak. Kos ma krótszy dziób i bardziej tępo zakończony niż szpak. Kos na ziemi lubi skakać, szpak na ziemi porusza się zwykle chodząc. Kosy, wyglądają tak samo w przypadku obu płci. Samice i samce szpaków wyglądem się różnią. Ptak podobny do szpaka to kos.

Kosy, drozdy i szpaki łatwo pomylić. Kos jest zawsze drozdem, ale drozd nie zawsze jest kosem. A już na pewno nie szpak. Proste, prawda?

Samca kosa łatwo rozpoznać po czarnym upierzeniu i żółtych obwódkach oczu. Jednak przy niewielkiej odległości można go pomylić z szpakiem. Z samicą kosa to się nie zdarza, brązowy ptak dla laika wygląda czasem jak drozd śpiewak (Turdus philomelos). Co znów nie dziwi, gdyż oba gatunki należą do rodziny drozdów. Czarny ptak z czarnym dziobem podobny do kosa to szpak.

Rozpoznawanie kosów: Różnice między drozdem a szpakiem.

Inne drozdy, takie jak drozd śpiewak czy kwiczoł (Turdus pilaris), nie są kosami, lecz dwoma ze 172 gatunków z rodziny drozdów. Z kolei szpak (Sturnus vulgaris) należy do rodziny szpaków. W zależności od pory roku i płci ptaki, które należą do ptaków śpiewających, wyglądają czasem dość podobnie.

Aby rozróżnić kosa od drozdów, gdy następnym razem wybierzesz się na obserwację ptaków w ogrodzie, możesz kierować się następującymi cechami:

• Samiec kosa: czarne upierzenie, żółto-pomarańczowy dziób, żółta obwódka oczu, dłuższy ogon.
• Samica kosa: upierzenie ciemno-szarobrązowe z plamkami na piersi, jasny dziób; wielkość samicy kosa to około 23 do 29 centymetrów.
• Drozd śpiewak (samiec i samica): pierś i spód czerwono-brązowy z plamkami przypominającymi grot strzały; mniejszy od kosa, około 20 do 22 centymetrów wzrostu.
• Szpak (samiec i samica): wiosną czarno-metaliczne opalizujące upierzenie z jasnymi plamami, żółty dziób; od jesieni plamy znikają, dziób jest ciemniejszy; 19 do 22 centymetrów wysokości, krótszy ogon.

Obserwując ptaki w ogrodzie, pragnąc rozpoznać, które z ptaków oglądasz w ogrodzie lub na spacerze, weź pod uwagę także porę roku. Jesienią większość szpaków migruje do krajów śródziemnomorskich i Afryki Północnej, dlatego rzadko możesz je zobaczyć przy zaśnieżonym karmniku dla ptaków. Ptak podobny do szpaka to kos.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/