Pokrzywnica

Pokrzywnica jest szeroko rozpowszechnionym i pospolitym ptakiem lęgowym i letnim w Europie Środkowej, ale ze względu na niepozorne upierzenie jest zwykle zauważany tylko ze względu na swoje odgłosy. Pokrzywnice są szczególnie częste w młodych drzewostanach świerkowych. W górach można je znaleźć aż do rejonu lasów kolankowych.

Pokrzywnica ma nieco poniżej 15 cm długości, a więc jest nieco mniejsza od wróbla. Jego średnia waga wynosi 20 gramów. Pierś i głowa są szaro-ołowiowe do łupkowo-szarych, grzbiet i skrzydła są ciemnobrązowe z czarnymi pasami. Charakterystyczny jest ciemny, cienki dziób. Samce i samice wyglądają tak samo.

Co je pokrzywnica?

W okresie letnim pokrzywnica odżywia się małymi gąsienicami, chrząszczami, larwami, poczwarkami i pająkami. W zimie żywi się drobnymi nasionami. Do szczególnie często wykorzystywanych roślin zjadanych przez pokrzywnicę należy pokrzywa, a także bez czarny, mak, nerkowiec, rdest ptasi, okrzyn, portulaka pospolita oraz trawy i turzyce. Wiosną pokrzywnica zjada również nasiona olszy.

Gdzie żyje pokrzywnica?

Pokrzywnica występuje w Europie w strefie umiarkowanej i częściowo w strefie borealnej aż do linii drzew. Jej zasięg występowania rozciąga się od Wielkiej Brytanii i Irlandii na wschód do Uralu. Południowa granica występowania pokrzywnicy przebiega przez północną Hiszpanię i Pireneje, południową Francję, południowy skraj Alp i Karpat. Północną granicą zasięgu występowania jest północna Finlandia i wybrzeże Morza Białego, a w kierunku wschodnim w przybliżeniu od 61. do 63. równoleżnika na północy. W Europie Środkowej pokrzywnica występuje od nizin wybrzeża Morza Północnego i Bałtyku do linii drzew w Alpach i Karpatach.

Pokrzywnice są częściowymi migrantami, całkowicie nieobecnymi zimą tylko na wyżej położonych i niekorzystnych klimatycznie terenach. Migrują aż do południowej Hiszpanii i Afryki Północnej.

W Nowej Zelandii kilkaset pokrzywnic zostało wypuszczonych na wolność przez europejskich imigrantów w latach 1867-1882 i rozprzestrzeniło się jako ptaki lęgowe w całym kraju (z wyjątkiem kilku wysp).

Pokrzywnica żyje na obrzeżach lasów, w ogrodach, parkach i krzewach. Największą gęstość zasiedlenia osiąga na obszarach gęsto porośniętych młodymi świerkami. Na 10 ha może występować od pięciu do piętnastu par lęgowych. Na obszarach lasów iglastych o większym pokryciu drzewami iglastymi gęstość zasiedlenia spada do dwóch par.

Pokrzywnica

Pokrzywnice mają bardzo złożone relacje w parach. Ponieważ samice również zajmują terytoria, a te mogą się pokrywać z terytoriami dwóch samców, samice pokrzywnic mają czasami dwóch samców jako partnerów. Równie często samce mają kilka samic lub dominująca para zajmuje terytorium, na którym w opiece nad potomstwem pomagają gorsze, ale również kojarzone samce.

Liczebność pokrzywnic

Całkowitą liczebność populacji europejskiej pokrzywnic na początku XXI wieku szacuje się na około 12-26 milionów par lęgowych. Odpowiada to ponad 95 procentom populacji świata. Kraje, w których występuje ponad milion par lęgowych, to Finlandia, Rosja, Wielka Brytania, Szwecja, Niemcy i Norwegia. Populację środkowoeuropejską szacuje się na 2,8-4,7 mln par lęgowych.

Długość życia pokrzywnicy

Najstarszy wiek zaobrączkowanej pokrzywnicy jak dotąd odnotowano w Danii, miała 20 lat i 10 miesięcy, znaleziono ją martwą

Liczba jaj w gnieździe pokrzywnicy

4 - 5 jaj, intensywnie niebieskich

Wielkość pokrzywnicy

Rozpiętość skrzydeł pokrzywnicy 22 cm.

Wielkość pokrzywnicy 15 cm.

Waga pokrzywnicy ok. 20 g.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/