Trzciniak zwyczajny

W Europie Środkowej trzciniak zwyczajny wielki jest szeroko rozpowszechnionym, ale tylko lokalnie pospolitym ptakiem lęgowym i letnim.

Trzciniak zwyczajny ma około 19 cm długości, a z długością skrzydeł 9 cm jest największym ze wszystkich środkowoeuropejskich gatunków trzciniaków. Jego waga wynosi od 25 do 36 gramów. Górna strona jest brązowa, spodnia żółtawobiała. Trzciniak zwyczajny ma białawe gardło, silny dziób i niewyraźną białą pręgę nad oczami. Samce i samice trzciniaka zwyczajnego mają takie samo ubarwienie.

Gdzie żyje trzciniak zwyczajny?

Zasięg występowania trzciniaka zwyczajnego rozciąga się od północno-zachodniej Afryki, Portugalii i Hiszpanii do północno-wschodnich Chin, południowego Sachalinu i północnej Japonii. W Europie Środkowej trzciniak zwyczajny pierwotnie występował na nizinach aż do niektórych niskich pasm górskich. Od lat 70. ubiegłego wieku doszło do kilku bardzo drastycznych spadków liczby ptaków. Od tego czasu w jej rozmieszczeniu występują duże luki i obecnie jest pospolitym ptakiem lęgowym tylko w północnej i południowo-wschodniej części Europy Środkowej. W prawie całej Europie trzciniak zwyczajny występuje na nizinach.

W prawie całej Europie trzciniak zwyczajny, długodystansowy migrant jest obecny od kwietnia do września. Jego zimowiska znajdują się w tropikalnej i południowej Afryce. Czas odlotu i kierunek migracji są jej wrodzone. Trzciniak zwyczajny zamieszkuje gęste trzciny i krzewy brzegowe jezior, stawów, torfowisk i rzek.

Idealne siedliska to mieszane drzewostany trzcinowe i trzcinowo-trzcinowe, które mają od trzech do sześciu lat, a średnica ich pędów przekracza 6,5 milimetra.

Co je trzciniak zwyczajny?

Trzciniak zwyczajny zręcznie wspina się po trzcinach i żywi się pająkami, mięczakami, owadami, ich larwami, młodymi płazami i jagodami.

Występowanie trzciniaka zwyczajnego

W Europie Środkowej zasięg lęgowy znacznie się powiększył na początku XX wieku. Przyczyniły się do tego początki eutrofizacji cieków wodnych i wzrost liczebności trzcinowisk. Utrzymująca się eutrofizacja wód oraz częściowo znaczna utrata siedlisk spowodowana osuszaniem terenów podmokłych doprowadziły do spadku liczebności trzciniaka zwyczajnego począwszy od lat 50. XX wieku.

Nasiliło się to od lat 70. Bardzo duże spadki liczebności populacji wystąpiły m.in. w Holandii, Belgii, Niemczech, Czechach i na Słowacji. Długotrwałe, w dużej mierze stabilne populacje występują jedynie w regionach takich jak północne Morawy i Polska, gdzie nie występują duże skupiska trzciny.

Jedną z przyczyn spadku liczebności populacji trzciniaka zwyczajnego jest często fakt, że ptak reaguje bardziej negatywnie niż inne gatunki trzciniaków na osadzanie się trzciny w podłożu.

Eutrofizacja i stosowanie biocydów zmniejszyły również dostępność większych owadów w sezonie lęgowym. Trzciniak zwyczajny jest również wrażliwy na niepokojenie w miejscu lęgowym przez miłośników sportów wodnych.

Długość życia trzciniaka zwyczajnego

Najstarszy wiek zaobrączkowanego trzciniaka jak dotąd odnotowano na Węgrzech, miał 10 lat i 1 miesiąc, znaleziony żywy przez ornitologa

Liczba jaj w gnieździe trzciniaka zwyczajnego

3–6 jaj, niebieskozielone lub oliwkowozielone z szarozielonymi lub brązowymi plamkami

Wielkość trzciniaka zwyczajnego

Rozpiętość skrzydeł trzciniaka zwyczajnego ok 28 cm.

Wielkość trzciniaka zwyczajnego ok 20 cm.

Waga trzciniaka zwyczajnego ok 37 g.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/