Lerka, skowronek borowy

Niewielki gatunek skowronka zamieszkuje obszar od Anglii i Portugalii po północno-zachodni Iran i Turkmenistan. Zasiedla głównie nasłonecznione, otwarte tereny w lasach lub na ich obrzeżach. Lerka, skowronek borowy jest umiarkowanie pospolitym ptakiem lęgowym w Europie Środkowej, a zimę spędza w południowo-zachodniej Europie i w północnej części basenu Morza Śródziemnego.

Lerka, skowronek borowy, wygląd

Lerka ma długość ciała od 13,5 do 15 cm, co czyni go znacznie mniejszym od bardziej znanego skowronka, a jego ogon jest wyraźnie krótki. Kolor wierzchniej części ciała jest matowy, jasnobrązowy. Wierzch głowy i górna część grzbietu są delikatnie jasnobeżowe z ciemnymi podłużnymi paskami na tym podłożu, zad jest gładki brązowy. Skrzydła są ciemno-szaro-brązowe. Ogon jest szarobrązowy.

U lerka, skowronka borowego występuje silna jasna pręga nad oczami, a dwie pręgi nad oczami łączą się z tyłu głowy w kształt litery V. Na tylnej stronie głowy cienka ciemnoszara linia obramowuje od dołu pręgę nadoczną, która biegnie wzdłuż dolnej krawędzi oka do przodu do kąta dzioba, a także obramowuje zausznice z przodu.

Górna część klatki piersiowej ma delikatne jasnobeżowe i ciemne podłużne pasy na białawym tle, reszta brzucha i boki są białe.

Nogi są żółtawobrązowe do cielistych, a smukły dziób jest brązowoszary i rozjaśniony u nasady.

Lerka, skowronek borowy ma melodyjną piosenkę, którą wykonuje głównie w czasie lotu śpiewającego, rzadziej i krócej z ziemi.

Gdzie żyje lerka, skowronek borowy

Zasięg występowania lerka, skowronka borowego drzewnego obejmuje od Anglii i Portugalii po północno-zachodni Iran i Turkmenistan. Północna granica rozmieszczenia tego stosunkowo ciepłolubnego gatunku przebiega w Europie przez południową Anglię, południową Skandynawię i Finlandię, a dalej na wschód przez Karelię i środkową Rosję. Na południu występuje w Afryce Północnej, na Cyprze, w Izraelu, a także w północnej Syrii i północno-zachodnim Iraku.

Zasiedla głównie słoneczne, suche, otwarte obszary w lasach lub na ich obrzeżach, takie jak zręby, wypaleniska i szerokie aleje, ale także wrzosowiska, obrzeża torfowisk i sady. Ważnymi elementami siedliska są niska roślinność trawiasta o wysokości poniżej 5 cm oraz wolne od roślinności obszary do żerowania, a także miejsca do grzędowania w postaci krzewów lub drzew.

Co je lerka, skowronek borowy?

Dieta lerka, skowronka borowego, składa się zarówno ze składników zwierzęcych, jak i roślinnych. W lecie zjadają wszelkiego rodzaju bezkręgowce oraz nasiona, wiosną głównie świeżo kiełkujące trawy, małe liście i pąki.

Migracja lerka, skowronka borowego

Lerki, skowronki borowe są przeważnie krótkodystansowymi migrantami w Europie Środkowej, Wschodniej i Północnej. Migracja z obszarów lęgowych rozpoczyna się w połowie września i trwa do końca października lub początku listopada, a ostatnie osobniki pojawiają się w grudniu.

Lerki, skowronki borowe spędzają zimę głównie w zachodniej Francji, na Półwyspie Iberyjskim i w północnej części basenu Morza Śródziemnego, ale istnieją pojedyncze zimowe stwierdzenia z prawie całej Europy Środkowej, aż po Polskę i Czechy, a rzadko nawet z południowej Skandynawii. Migracja do domu przez Europę Środkową rozpoczyna się w połowie lutego, a terytoria lęgowe są zajęte głównie do końca marca.

Długość życia lerka, skowronek borowy

Najwyższy jak dotąd wiek zaobrączkowanego lerka odnotowano w Wielkiej Brytanii, gdy znaleziono martwego - 5 lat

Liczba jaj w gnieździe lerka, skowronek borowy

2 – 7 jaj, zwykle 3-6 jaj, bardzo drobno i gęsto nakrapiane brązowawymi plamkami na białawym podłożu

Wielkość lerka, skowronek borowy

Rozpiętość skrzydeł lerka, skowronka borowego ok. 30 cm.

Długość ciała lerka, skowronka borowego 15 cm

Waga lerka, skowronka borowego 23 – 35 g.

Źródła zdjęć i treści:

• Ocena liczebności populacji ptaków lęgowych w Polsce w latach 2008–2012 wyd. 2015 Tomasz Chodkiewicz, Lechosław Kuczyński, Arkadiusz Sikora, Przemysław Chylarecki, Grzegorz Neubauer, Łukasz Ławicki, Tadeusz Stawarczyk.
• Breeding Birds of Europe: Divers to Auks v. 1: A Photographic Handbook Autorzy: Alfred Limbrunner, Manfred Pforr.
• Peterson Field Guide To Birds Of North America, Second Edition (Peterson Field Guides). Autor Roger Tory Peterson.
• Ptaki krukowate Polski Autorzy: Leszek Jerzek , Brendan P. Kavanagh , Piotr Tryjanowski.
• Przewodnik Collinsa. Autorzy: Lars Svensson, Killian Mullarney, Dan Zetterstrom.
• Ptaki The Sibley Guide to Birds, 2nd Edition (Sibley Guides). Autor: David Allen Sibley.
• The Audubon Society Encyclopedia of North American Birds Autorzy: Terres, John K.
• Europe's Birds. Autorzy: Andy Swash, Rob Hume, Hugh Harrop, Robert Still.
• Encyklopedia ilustrowana. Autor: Andrzej G. Kruszewicz.
• Ptaki Polski Dominik Marchowski com.pl.
• Ptaki świata Autor: praca zbiorowa.
• https://pl.wikipedia.org/
• https://pixabay.com/

Zdjęcie

Autorstwa Ján Svetlík - Flickr, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=17737922